چرا نام «زنان شهید» بر کوچه و خیابان های ایران نیست؟

سالروز آزادی خرمشهر یادآور حماسه های مقاومت ۴۵روزه دلاورمردان و زنانی است که با ایثار خون خود چنان نقش آفرینی کردند تا وجبی از خاک ایران به دست دشمنان این مرزوبوم نیفتد و با گذشت ۲۷ سال از آن دوران حماسه های آنان در قالب تاریخ شفاهی جنگ و دفاع مقدس زینت بخش کتاب های خاطرات دوران است. در میان مجموعه خاطرات نقل شده دلیرمردان غیور کشور، خاطرات بانوانی به چشم می خورد که در بخش های مختلف جبهه رویارو با دشمن بعثی و پشت جبهه همدوش هم وطنان سلاح بر دوش گرفته و به میدان رزم قدم گذاشتند و با تقدیم اسیر و شهید نشان دادند جنگ فراجنسیتی است و آنچه ماندگار است، خرد پویا و ستیزه جویانه علیه دشمنان این مرزوبوم است. اگر بخواهیم از نقش های گوناگون زنان از میان خاطرات ذکرشده آنان در هشت سال دفاع مقدس بنویسیم، هرچه بنویسیم کم است، اما مورخ باید همواره تحولات تاریخی را ثبت و ضبط کند و این کوچک ترین پاسداشت ایثارهای دلیر زنان است؛ از میان تاریخ شفاهی زنان در حماسه ۴۵روزه مقاومت خرمشهر، زنان نه تنها همانند مردان سلاح بر دوش گرفتند، بلکه در مداوا و کمک رسانی به مجروحان و تغذیه و ترغیب مبارزان جانفشانی ها کردند.خانم کریمی همسرشان در دوره انقلاب شهید شدند ایشان که خواهر شهید حاج داود کریمی هستند، در بخشی از خاطراتشان درباره خدمات پشت جبهه بانوان ایرانی چنین گفته اند: «شروع کننده جنگ ما نبودیم، طرف مقابل بود، ما دفاع کردیم. جنگ چه در یک خانواده یا کشور باشد آزار دهنده است. در قرآن از صلح و مشتقاتش گفته شده، از جنگ گفته نشده است، جنگ منفور جامعه است.» اگر جنگ باشد، همه آسیب می بینند؛ مرد و زن ندارد، اما همیشه بار جنگ را روی دوش مردان می دانند، مردانی که به جبهه رفته اند و گاه زخمی و گاه سالم برگشته اند، اما در کنار آنان زنانی بوده اند که مشقت​های زیادی را متحمل شده اند، اما آنها را نادیده گرفته اند. نرگس کریمی به این نکات اشاره می کند و معتقد است: «در جنگ، زنان هم نقش های مهمی دارند و بیشترین آسیب ها را می بینند. امروز می بینیم که زنان کسانی هستند که در این عرصه قدم گذاشته و پیام آوران صلح هستند.» کریمی نقش زنان را در جنگ نقشی انکارناپذیر می داند و می گوید: «هنگام جنگ همه آسیب می بینند و اولین قربانیان آن زنان و کودکان هستند. وقتی جنگ شروع می شود، مرد که به جنگ می رود، نقش زن چند برابر می شود. او نقش مرد را هم بر عهده می گیرد، حالااگر آن مرد برگردد یا مجروح یا جانباز یا شیمیایی یا اسیر برمی گردد.».تاریخ را مردانه نوشته اند، اما چه کسی از زنانی که در جنگ بوده اند نوشته است. اصلاکدام کوچه و خیابان ما به اسم زنانی که شهید شده اند حک شده است. کریمی می گوید: «در هیچ جای دنیا ملتی را پیدا نمی کنیم که حماسه نداشته باشد. این واقعیت وجود دارد که ما روایت زنانه از جنگ نداشته ایم. حتی وقتی تصویرهای دفاع مقدس را می بینیم، زنان را در نقش کسانی می بینیم که دارند مردهایشان را بدرقه می کنند، اصلاندیده ایم زنانی را که اسلحه در دست داشته و دوشادوش مردان جنگیده اند».روایت زنانه از جنگ و شرح فعالیت های ایثارگرانه آنان بسیار کم رنگ است و بر در و دیوار کوچه های عاشقی جای نام ایثارگران زن میهن عزیزمان، «زنان شهید» ناپیداست!